begin 00======================================================= einde 00=========================================================== begin 00======================================================= einde 00===========================================================  

00 a inhoud KOLLOM a --------------------------------------------

00 b inhoud KOLLOM b -------------------------------------------- Zomaar een dag in maart,
nou niet zo maar een dag, een paardrij dag in maart. Wij (8 ruiters van Berestein waarvan 4 carrouselruiters) gingen weer op weg naar Manege van Loon om paard te rijden. Eigenlijk zouden wij 4 uur gaan rijden maar bij Van Loon waren zij onze inschrijving kwijt en waren er geen paarden meer. Een soort van vrijdag de 13e idee, ook voor hen was het een nachtmerrie scenario. Klanten voor de deur en geen paarden meer. Door van een aantal mensen daar hun privé paarden te “lenen”konden zij ons toch een paard geven maar alleen voor 2 uur. Onder het mom van beter iets dan niets hebben wij dit gedaan maar balen was het wel. Gelukkig leverde een onderonsje met de eigenaar een aanbod op om met korting nog een keer terug te komen voor 4 uur. Dit hebben wij met beide handen aangenomen en vastgelegd. Wij gaan nu elke week bellen en vragen of zij de boeking voor het clubje van Janny nog hebben. Omdat wij er redelijk op tijd bij waren( jij vond het te laat hè Tessa) konden wij nog 5 bomproof paarden krijgen en 3 gewone. De groep na ons moest het doen met de restjes, ik heb echt niet expres vóór gedrongen! Die paarden zijn dan wel bomproof en braaf maar dat telt voor sommige paarden alleen als je erop zit. Op zich is het een leuk gezicht en gehoor hoe al die mensen met zo’n vervelend paard om gaan. Daar uit blijkt wel dat mijn paard niet zo vervelend was want dan kan ik er de lol echt niet van inzien hoor. Coby wilde heel enthousiast haar paard poetsen maar dit paard probeerde haar dan te bijten, waarna zij hem vermanend toe sprak. Tessa vond de ruimte waar zij moest staan , tussen paard en stand, te klein omdat haar paard schopte en duwde bij het optomen en opzadelen. Zij heeft een ander zijn leven laten wagen. Voor het paard van Janny moest nog snel een zadel geregeld worden omdat ook echt alle paarden verhuurd waren en zij niet op ons hadden gerekend. Na een rondje stappen in de binnenbak konden wij gaan onder leiding van een juf dit keer. Eerst stappen, wat duurt dat lang, dan draven en dan eindelijk galop. Het ging geweldig maar helaas te vroeg gejuicht want bij Petra brak tijdens de galop haar stijgbeugelriem af. Gelukkig had de juf nog een reserve mee. Hierdoor moest zowel zij als Petra van het paard af. Na wat gewriemel zat alles weer zoals het hoorde en konden de dames weer opstijgen. Dit is altijd leuk om te zien als je zelf nog zit en niet zo lenig bent. Dan zie je , het kan altijd slechter want ook de juf was geen topatleet in het opstijgen. Jij wel hoor Petra!!Het weer was geweldig , de omgeving heel mooi en het gezelschap prima. Wat kan je dan nog meer wensen?? Jawel, een stukje ren galop, Tessa vond het tempo te langzaam en vroeg om een snellere galop waarop de juf wegvloog en wij erachter aan. Heerlijk, helaas veel te snel voorbij. De manege ligt alweer in het zicht en wij moeten eraf. De volgende ploeg ruiters staat al klaar. Na een kopje koffie en thee, een stempel in het ruiterpaspoort en een nieuwe afspraak op zak gaan wij op weg om ergens te lunchen en dan naar huis. Moe maar zeer voldaan.
Astrid begin 00=======================================================

00 a inhoud KOLLOM a --------------------------------------------

00 b inhoud KOLLOM b -------------------------------------------- Zo maar een dagje in februari”
Astrid

00 a inhoud KOLLOM a --------------------------------------------

00 b inhoud KOLLOM b -------------------------------------------- Zo maar een zonnige dag in februari. Een mooie dag om er op uit te trekken naar een manege. Dat was deze keer manege van Loon, op de Loonse en Drunense heide. Wij, ruiters van manege Berestein waarvan 4 carrousel rijders , moesten hiervoor wel vroeg ons bed uit. Om 7.45 uur werd ik op mijn enige uitslaap dag verwacht bij Tessa en daarna reden wij door naar Judith’s huis . Daar kwamen Coby, Petra, Janny, Els en Edith ook naar toe. Jessica ging op eigen gelegenheid naar Loon op zand. Terwijl wij zaten te kletsen vlogen de kilometers voorbij, lekker hè Tessa die stoelverwarming. Loon op zand was al ontwaakt maar ondanks de drukte konden wij de weg goed vinden. Even een sanitaire stop en dan naar de paarden/pony’s. Op de vraag “wat voor paard zoeken jullie” werd er bijna massaal geantwoord “een rustige”. Hiervan bleken zij er voldoende op voorraad te hebben. Tessa kon nog kiezen tussen rustig en zeer rustig met wat aansporing. De keus was moeilijk maar werd uiteindelijk door de instructrice beslist. Het zou zeer rustig worden maar het zweepje moest mee. Janny zei “doe maar wat” en kreeg een broekie mee van 4 jaar. Edith deed het nog beter en kreeg een paardje van 3 jaar mee. Ik ging op Garfield , die eigenlijk Henk heette. Rustig en klein want het was een pony. Een hele dikke pony. Voor mij een prima keus. In het begin is het even aftasten, wat gaan ze doen en luisteren ze wel voldoende. Dan volgt na een stukje draf ,een stukje galop. Dat viel nog tegen, ik kreeg mijn pony maar niet op het midden van het pad. Omdat de grond zeer hard en hier en daar nog bevroren was wilde mijn pony op het randje van het pad galopperen. Dat leek hem beter. In theorie zou het zo kunnen zijn maar in de praktijk was het niet beter. De bomen staan namelijk ook op het randje van het pad en de takken van de struiken hangen ook op het randje van het pad. Dus slingerde ik van links naar rechts om te PROBEREN mijn pony in het midden te krijgen. Dit is absoluut niet gelukt. Zelfs met het advies van je benen eraan houden ging het niet en meer benen heb ik ook niet. Ik heb weer een whiplash van de takken in mijn nek en een dikke knie van de bomen op mijn pad. Zo gezond dat paardrijden. Maar verder ging het wel goed . Ergens onderweg hebben wij de paarden/pony’s gestald in een soort van stand met een kettinkje erachter. De zadels en het hoofdstel mochten op en in blijven. Terwijl wij aan het eten waren zagen wij een paard steeds voorbij lopen, die had het leuk in zijn eentje. Dat bleek het paard van Janny te zijn die ontsnapt was. Gelukkig kon hij op een grasveldje gevangen worden omdat hij daar uitgebreid ging liggen rollen, met zadel. Hij zag er daarna niet uit onder de bladeren en helemaal vies. Volgens onze instructeur had hij ook naar de stal terug kunnen lopen, zo eigenwijs was deze wel. Dan ben ik wel benieuwd hoe Janny thuis gekomen was. Met een volle maag weer op pad en onderweg lekker kletsen, dat moet kunnen. Na een stukje gewone galop volgde er spontaan een race galop of eigenlijk een op hol geslagen pony. Zo leek het voor mijn idee. Wat was er echter aan de hand ,de paarden en pony’s waren vaart aan het meerderen om de duinen op te kunnen racen. Dus niks niet onder controle, zij waren dit gewoon gewend. Dan is het natuurlijk wel lekker als zo’n instructeur je even inlicht van te voren. Hij had zelf ook wel kunnen bedenken dat je die meters hoge duinen niet kan zien!!!!!Maar het liep deze keer goed af en ging lekker snel, je was zo boven. Helaas want dan stopte het gegaloppeer. Er volgde nog zo’n hoog duin en nu was ik wel voorbereid door te kijken. Helaas was er iemand, ik heb beloofd geen namen te noemen, die niet voorbereid was. Haar paard schoot weg, gaf een bok en vliegen was de enige optie. Nou is vliegen op zich niet zo erg , maar die landing. Daar moet nog wat op gevonden worden, misschien een airbag voor paarden? Gelukkig functioneerde alles nog na een kleine controle en zat alles er nog op en aan. Altijd handig om weer compleet naar huis te gaan. Alleen de schrik zat er wel in, er werd besloten tot een paarden wissel en die viel gelukkig goed uit. Volgens de instructeur komt van ruilen , huilen maar dat was niet nodig. Ondanks dit incident(je) hebben wij een heerlijke dag gehad met mooi weer, goed gezelschap en fijne paarden/pony’s. Wij gaan in maart nog een keer, tot dan. Astrid