Het was best moeilijk om vroeg mijn bed uit te komen , zeker na de nachtrit van vrijdag. Als je wat ouder bent duurt het herstel ook wat langer, zeg maar een week of wat. Zeker niet 1 dag. Aangezien ik graag wilde paardrijden was ik om 7.45 u op de manege. Laat voor mijn doen , maar vroeg genoeg om te poetsen. De meeste ruiters waren al aanwezig , ook Karin was al van de partij. Een beetje poetsen , een beetje kletsen , de tijd vloog om. Toen het echt tijd werd om op te stijgen ging Antoon Judith even bellen of zij in de plaats van Tessa wilde komen paardrijden aangezien de laatst genoemde ziek was. Judith heeft zich rot gehaast maar toch moesten wij een tijdje wachten. Joop vond dat hij beter koffie kon gaan drinken. Janet zou deze rit met Lebella meerijden maar had al moeilijkheden bij het opstijgen. Zij VIEL er met zadel en al weer af. Volgens haar kwam dit omdat haar paardje geschoren was en daardoor erg glad. Hoe zouden andere paardrijders dat dan doen? Bincky was ook geschoren maar daar ben ik nog nooit terwijl hij stil stond afgevallen.
Misschien had de (top) zwaar(te) kracht er iets mee te maken ? Maar ik zou er niets over schrijven. Toen Judith aankwam zat iedereen op zijn/haar paard. Karin ging voor het eerst mee op Lizzy en Yvonne had haar vuurdoop op Dusty. Judith sprong snel op Wilanda want die heeft kuren bij het opstijgen. Wij konden op pad met 16 ruiters te paard. Het weer was helemaal prima, zeker vergeleken met vorige week. Wij stapten, draafden en galoppeerden naar het strand via de vaste route. Op het strand aangekomen was het al erg druk met wandelaars, honden , vliegeraars , een surfgroep en een enkele ruiter. Wij probeerden een stukje galop. Hier werd Yvonne niet vrolijk van en liet dat ook duidelijk horen. Wij stopten met de galop. Na een tijdje was de rust weder gekeerd en konden wij weer gaan proberen te galopperen. Dit ging iets langer goed dan de vorige keer maar geruisloos ging het niet. Hierop besloot Hans om Yvonne morele steun te geven door naast haar te gaan rijden , tegen haar te praten en haar en Dusty op te sluiten , dat hielp genoeg. Wij konden blijven galopperen, het mooiste wat er is op een vlak stuk strand met een zonnetje erbij.
Helaas is het strand en het uithoudingsvermogen van de paarden niet eindeloos dus kwam er ook een eind aan deze galop. Bij het uitstappen had Lizzy het zo naar haar zin dat zij iedereen om haar heen trapte. Gelukkig werd er geen onherstelbare schade aangericht maar Karin en Lizzy werden daarna gemeden. Er reed een Berestein groepje en een Karin groepje (met 1 persoon erin). Gelukkig had zij het zelf wel naar haar zin. Wij zijn onderweg diverse malen op de foto gezet. Door ,natuurlijk Japanners (waarom hij alleen de onderkant wilde fotograferen vind ik nog steeds verdacht) andere wandelaars en door mensen van de manege. Wie weet komt dit nog op de site te staan .Wij zijn onderweg ook diverse malen lastig gevallen door honden, de ene baas kon het geen fluit schelen of zijn hond plat getrapt zou kunnen worden en de andere baas had zijn hond gewoon niet onder appel. Één klein wit hondje bleef heel lang achter Good Fellow aan rennen, zelfs in de galop raakten wij hem niet kwijt.
Van alle kanten werd ik gewaarschuwd dat Good Fellow zou gaan schoppen maar ik kon er niets tegen doen. Gelukkig haakte het hondje af doordat wij door het water gingen galopperen. Via het duingebied waren wij bijna bij Meyendell , er moest alleen nog een fietspad overgestoken worden. Van de 16 ruiters waren er al 14 overgestoken , alleen Marjolein en ik moesten nog gaan. In volle vaart kwamen er van links 4 wielrenners aan die niet wilden remmen en van rechts kwam er 1 aan die twijfelde. Wij volgden de andere paarden zodat een stop voor de wielrenners onvermijdelijk was. Die waren niet blij met ons en riepen “donder op met je klote biefstuk”. Wij hebben dit ter harte genomen en gingen de paarden op stal zetten. Vanuit de manege waren er al vrijwilligers gekomen met de halsters , touwen en voer voor de paarden. Wat een service van al die mensen. Na dat wij de paarden verzorgd hadden konden wij voor onszelf gaan zorgen. Het leek heerlijk weer voor op het terras maar dat werd gaandeweg toch en beetje frisjes. Toen zaten wij er al en zijn ook maar blijven zitten. Petra en Rob waren wat later aangekomen dan de rest omdat zij ook wat later gestart waren dan wij ivm proefjes rijden op Berestein. Zij bestelde nog wat te eten en kregen dit nog eerder dan Janet, die al bij verschillende mensen om haar pannenkoek had gevraagd. Deze zou zo komen, niet dus. Volgens mij is dat haar straf omdat zij tegen mij zei dat muntthee zo lekker was. Ik heb nog nooit zo iets vies gedronken en dat voor 2,60 euro . Gewoon spinazie in een glas heet water, dat schijnt dan lekkerder te worden met honing en kaneel erbij. Als ik dat erin wil bestel ik wel gewoon honing of kaneel thee, ja het koekje erbij was wel lekker maar een beetje duur 1 koekje voor 2,60 euro, toch? Willem liet nog onbedoeld een meneer bij Meyendell schrikken. Het was de bedoeling dat Karin en ik zouden schrikken maar aangezien wij Willem een beetje kennen verwachten wij geen normaal gedrag van hem, dus waren wij niet onder de indruk. Die meneer wel, die wordt nooit meer de oude, zeg maar.
Met een andere samenstelling dan op de heenweg konden wij weer op pad. Magda had geruild met Yvonne, Willem met Marjolein en Petra en Rob kwamen er als verstekelingen bij. Dat was wel jammer want Rob en Willem besloten om achteraan te gaan rijden. Daar was het de hele heenweg zo heerlijk rustig geweest.
Zij hebben zich de hele terugweg laten horen en Willem nam ook nog een kindje in de maling. Die reed op de fiets een stukje mee en vroeg waarom wij met zoveel waren. Willem antwoordde dat wij met z`n allen een hoefijzer aan het zoeken waren en dat dat makkelijker vinden is met zoveel ruiters. Arm kind , ook die wordt nooit meer de oude. Petra kwam op een gegeven moment ook achteraan rijden want zij vond het voor niet zo gezellig, geloof ik. Of zij er iets mee op is geschoten weet ik niet want Willem en Rob probeerden om haar van het (rechte) pad te duwen. Bij het oversteken van de kruising wilde er een automobilist niet achter ons wachten, hij besloot om ons af te snijden en botste daarbij bijna tegen de te gemoed komende auto`s aan. Ook in Ockenburg was het heel druk met recreanten, honden en auto`s. Nog een galopje in Madestein en wij zijn heelhuids weer op de manege aangekomen. Wij hebben heerlijk gereden met mooi weer, op naar de volgende keer.
Astrid
