Het zou regenen , waaien en niet veel zon die dag. Al vroeg op de manege aangekomen was het in ieder geval nog droog. Er werd binnen al veel gepoetst en gekletst. Wat zijn die meiden ’s morgens al actief en lawaaierig zeg. Wij gingen met 18 paarden/pony’s en ruiters op pad. Alles ging eigenlijk helemaal prima, iedereen had er zin in. Bij het strand aangekomen bleek dat het hoog water was en druk dus geen mogelijkheid voor een galopje. Een stukje langs en door het water ging nog wel. Pony Bianca dacht daar heel anders over, die heeft niets met water en liet zich ook niet er door leiden. Dat betekende dus omlopen. Edith reed met Bincky door (de) vloed , zij was de kuilen vergeten die gegraven waren bij eb , dus was het hoog water voor haar. Antoon heeft ons toen weer terug geleid de duinen in. Het was wel een beetje gaan miezeren maar dat mocht de pret niet drukken. Door de straten in Scheveningen werd er gezongen dat horen en zien je verging. Een heleboel mensen in pyjama keken tussen hun gordijnen wie die druktemakers waren. Daar hadden ze ook voor in bed kunnen blijven liggen want de herriemakers verraden zichzelf. Zij zongen het Beresteinlied. Samen met het hoefgekletter was het echt een kabaal. Ergens uit een winkel kwam een hondje de weg op rennen. Hij zou zeker de paarden aangevallen hebben , helaas voor hem zat hij vast en was zijn riempje te kort. Hierdoor werd hij plotseling zowat gewurgd door zijn eigen riem en schoot hij zeker weer een meter terug naar binnen. Bij de binnen haven van Scheveningen was er erg veel verkeer en niet iedereen was even geduldig. Een sanitaire stop was er ook deze keer weer bij Jessica op het strand. Hierdoor stonden een aantal ruiters met 2 paarden/pony’s aan de hand. Normaal geen probleem maar nu wilden zij allemaal rollen in het zand met hun zadel nog op. Nodessy ging helemaal uit haar bol met zadel en al en Lizzy wilde dat ook. Zij moest echt naar boven geslagen worden , gelukkig luisterde zij. Na een heerlijke rit kwamen wij aan bij Meyendel, dat was op zich nog best spannend. Op het ruiterpad stonden de ouders van een ruiter te filmen met een paraplu op. Dat is altijd goed voor een filmpje bij “de leukste thuis”. Nadat de paraplu ingeklapt was durfde Leysa en Tygo er nog niet langs en de rest moest er dus achter wachten. Toen de ouders een stukje verderop gingen staan durfden zij wel en volgden de rest. De paarden werden vastgezet en kregen te eten en te drinken. Wij zaten met z’n allen in de serre te wachten op ons eten , alleen Dick was al begonnen. Die had al vóór ons besteld en kreeg dus ook als 1e zijn pannenkoek. Toen iedereen voldaan was konden wij weer op pad. Ditmaal scheen de zon en was het zelfs warm. Wij reden dit keer niet door de stad terug maar over het strand (onwijs fijn). Helaas zaten er in die route een aantal hekjes die niet vanzelf open gingen dus Antoon moest een paar keer op en afstijgen. Dat is voor ons het voordeel als je onder begeleiding gaat. Wij hebben ook nog een ree , wilde paarden en konijnen gezien. Ook zagen wij een ruiter die 2x op en af moest stijgen omdat zij haar zweepje 2x liet vallen. (een ezel …………….) . Ook zagen wij een instructeur met paard en al in de struiken staan vanwege een stukje plastic (zo betrouwbaar die Hugo). Ook zagen wij Bincky in de galop een alternatieve route nemen om Tygo te ontwijken. Ook zagen wij dat Tom heel veel heeft gegaloppeerd (extra bijbetalen) maar verder had hij Tygo onder controle. Ook zagen wij dat Els en James een paar maal de leiding moesten overnemen omdat Hugo niet durfde of Antoon. Ook hoorden wij dat een duin-afdaling niet in draf maar in galop werd gedaan door de paarden/pony’s. Ook hoorde ik in de verte “in stap” toen ik eindelijk aangesloten was gingen zij al weer in draf. Echt een groepsdier die Good Fellow. Moe maar beslist voldaan kwamen wij op de manege aan en hebben nog een drankje op het terras gedronken . Een mooie afsluiting van een fijne dag.
Astrid
